Na rastojanju od nekoliko koraka od bivše Škole Notrdamskih Sestara je dvorac Hunjadi.

To je „najstarije temišvarsko zdanje“. U unutrašnjem dvorištu su se putem iskopina otkrili zidine koje su bile kamen temeljac prvobitne gradnje tvrđave odmah posle 1307.

Dvorac je sagradio između 1307 – 1315 car Mađarske Karlo Robert Anžujski da mu bude carska rezidencija.

Kasnije služi kao rezidencija administrativne vođe iz Temišvara, među kojima napominjemo Pipoa Spanoa de Ozora (ili Filipo Skolari) i Janka Sibinjanina ili Hunjadija. Zatim je služio kao sedište i temišvarskom paši i temišvarskog pašaluka.

Istini za volju, dvorac je raznim nadogradnjama pretrpeo dosta izmena, i bio je meta svih velikih osvajačkih udara na Temišvar. Poslednja rekosntrukcija se dešava 1856. kada dobija današnji izgled: romantičarski stil neogotskog karaktera sa nekim neorimskim elementima.

Od 1848. dvorac je sedište Muzeja Banata, sa sekcijama Arheologije, Istorije i Prirodnih Nauka. Ovde su izloženi zanimljivi eksponati poput neolitske grobnice iz Parca. Eksponati iz kolekcije moderne i savremene istorije dokumentuju razvijanje Banata nakon 1716, a u odseku Prirodnih nauka se čuva najveća kolekcija leptirova u državi – kolekcija Dr Kenjig, kao i najveća kolekcija slamom punjenih ptica – kolekcija Lincija.