Među zgradama na levoj strani bulevara, u smeru kretanja, uzdiže se Prefektura Županije Timiš.

Prvenstveno je zrada bila projektovana 1933. za „Devojačku školu Sofija Imbroane“ od strane arhitekta Matijasa Huberta i njegovih saradnika, ali nije se stiglo do finalizovanja. Arhitekta Viktor Vlad i saradnici projektuju zgradu da služi za administrativno regionalno sedište, a gradnja se ostvaruje između 1938 – 1943.

Stil je moderan sa elementima klasicizma. Umetnički izraz simetričnoj fasadi daju stubovi „kolosalnog“ korintskog reda, na tri nivoa, prvi, drugi i treći sprat. Na bočnim stranama se primećuju kasete koje se ponajvljaju, sa reljefima narodnog nadahnuća: seljak i seljanka.

Dvor Prefekture je zgrada sa fašističkim uticajima gradnje u modernoj arhitekturi Temišvara. No, čak je i pedesetih godina prošloga veka umetnički izraz ove zgrade bio pozitivno ocenjen, u staljinističkom periodu „socijalnog realizma“. Diktature „levice i i „desnice“ govorile su isti jezik arhitekture.

Zgrada je bila jedna od važnih scena za događaje vezane za pad komunističke diktature, poslednje diktature u Rumuniji XX veka.

U komunističko vreme ovde su funkcionisala sedišta Narodnog Saveta Timiške Županije i Županijske organizacije Rumunske Komunističke Partije. Zgrada je dakle bila „na meti“ decembraskih previranja 1989.

Prvi pokušaji njenog rušenja zabeleženi su 16.12. 1989. ali i sledećeg dana, 17. 12. 1989. pristup „županijskoj partijskoj“ je bio blokiran od parka Decebal kao i od hotela Kontinentala. Nakon ogorčenih sukoba sa vojskom, demonstranti su uspeli da prodru u zgradu, ali samo na kratko – jer su je ubrzo brutalno zauzele vojne jedinice. Od straha, neki od protestanata koji su ostali u zgradi, odlučili su da se bace kroz prozor sa prvog i sa drugog sprata.

Čini se da je zauzimanje ove zgrade nateralo Čaušeska da shvati ozbiljnost situacije, pa makar i delimično. On je na operativnj sednici u Bukureštu 17. decembra naredio da se na narod u Temišvaru otvori vatra, a naredba je bila izvršena.